Το πρόβλημα με τον Μακαρθισμό είναι ότι όταν ξεκινάει, έχει τη συνήθεια να παγιδεύει προσωπικότητες που δεν προορίζονταν να είναι οι αρχικοί του στόχοι. Το βλέπουμε αυτό με την καταστολή από την κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ και την ευρύτερη δεξιά της ομιλίας που επικρίνει το Ισραήλ, η οποία χθες χρησιμοποιήθηκε για να απολυθεί ένας από τους εκλεκτούς της ίδιας της κυβέρνησης για την εξωτερική πολιτική.
Χθες η είδηση ότι ο αντισυνταγματάρχης Ντάνιελ Ντέιβις αποσύρθηκε από τον προγραμματισμένο διορισμό του ως αναπληρωτής διευθυντής των εθνικών μυστικών υπηρεσιών (DNI) ήρθε τόσο γρήγορα όσο και η είδηση ότι του είχε προσφερθεί και είχε αποδεχθεί τη θέση εξ αρχής. Ο Ντέιβις – ανώτερος συνεργάτης του Defense Priorities και εξέχων συντηρητικός σχολιαστής που ανήκει στην πλευρά της εξωτερικής πολιτικής που τάσσεται υπέρ της αυτοσυγκράτησης – δέχτηκε επίθεση από φιλοϊσραηλινές φωνές αμέσως μόλις έγινε γνωστή η είδηση της πρόσληψής του, εστιάζοντας στο ιστορικό του σχετικά με την κριτική του στον πόλεμο του Ισραήλ κατά της Γάζας.
Η Anti-Defamation League (ADL), μια οργάνωση της οποίας η αποστολή υποτίθεται ότι είναι η καταπολέμηση του αντισημιτισμού, προειδοποίησε ότι ο διορισμός του Ντέιβις θα ήταν «εξαιρετικά επικίνδυνος», αλλά επισήμανε μόνο τις απόψεις του σχετικά με την πολιτική του Ιράν και την υποστήριξη των ΗΠΑ στον πόλεμο κατά της Γάζας – όχι οτιδήποτε αντισημιτικό.
«Ουάου. Τόσο παράξενο. Καταπολεμάμε τον αντισημιτισμό όπως ποτέ άλλοτε, αλλά εγκαθιστούμε αυτόν τον τύπο», έγραψε στο Twitter ο συντηρητικός σχολιαστής Mark Levin. «Πριν σχολιάσετε, μπείτε στο διαδίκτυο και ψάξτε τις απόψεις του και όχι μόνο. Δύσκολο να καταλάβω αυτή την επιλογή από την [DNI Tulsi] Gabbard».
Και οι δύο μοιράστηκαν μια ιστορία του Jewish Insider που έφερε την είδηση για την πρόσληψη του Ντέιβις, η οποία προειδοποιούσε για μια «αυξανόμενη σειρά διορισμένων σε θέσεις-κλειδιά σε διάφορες υπηρεσίες εθνικής ασφάλειας, οι οποίοι βρίσκονται πολύ έξω από την επικρατούσα τάση όσον αφορά την πολιτική του Ισραήλ και της Μέσης Ανατολής», αναφέροντας συγκεκριμένα τη δεξαμενή σκέψης στην οποία ο Ντέιβις και αρκετοί άλλοι διορισμένοι είχαν εργαστεί πριν ενταχθούν στην κυβέρνηση. Η εν λόγω ιστορία περιείχε έναν κατάλογο με τις υποτιθέμενες δηλώσεις του Ντέιβις που τον αποκλείουν, μεταξύ των οποίων το να αποκαλεί την υποστήριξη των ΗΠΑ στον πόλεμο της Γάζας «κηλίδα στον χαρακτήρα μας ως έθνος» και να λέει ότι η ιστορία της σύγκρουσης Ισραήλ-Παλαιστίνης προϋπήρχε των φρικτών επιθέσεων της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου πριν από δύο χρόνια.
Εάν η κυβέρνηση Τραμπ είχε δεσμευτεί να προωθήσει την ειρήνη και να αποσύρει τις Ηνωμένες Πολιτείες από επαχθείς υπερπόντιες δεσμεύσεις, τότε ο Ντέιβις θα ήταν μια ισχυρή επιλογή. Είκοσι ένα χρόνια βετεράνος του στρατού που υπηρέτησε τέσσερις πολεμικές περιοδείες στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, ο Ντέιβις έγινε για πρώτη φορά γνωστός με το θάρρος του να αποκαλύψει το χάσμα μεταξύ των όσων έλεγαν οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ της εποχής Ομπάμα στο κοινό σχετικά με την πρόοδο στον πόλεμο του Αφγανιστάν και των πραγματικών γεγονότων στο έδαφος και να υποστηρίξει την αποχώρηση των ΗΠΑ από τη χώρα.
Έκτοτε, ως συνεργάτης των Αμυντικών Προτεραιοτήτων, ο Ντέιβις έχει επανειλημμένα υποστηρίξει θέσεις εξωτερικής πολιτικής με συγκρατημένο προσανατολισμό. Ενώ υποστήριζε τη στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ προς την Ουκρανία, ήταν επίσης μια από τις πρώτες και πιο δυνατές φωνές που υποστήριξε προφητικά ότι οι πραγματικότητες στο πεδίο της μάχης δεν ευνοούσαν τη χώρα και ότι μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων ήταν προς το συμφέρον της, ακόμη και αν αυτό σήμαινε την παραχώρηση ορισμένων εδαφών. Έχει επικρίνει τον πρώην πρόεδρο Τζο Μπάιντεν για τη λήψη μέτρων στη σύγκρουση που ενέχουν τον κίνδυνο ενός άμεσου πολέμου μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, ακόμη και πυρηνικής ανταλλαγής, επικρίνει την επέκταση του ΝΑΤΟ και τον ρόλο του στην πρόκληση του πολέμου και έχει προτρέψει να μην προσφερθεί η ένταξη στη συμμαχία στην Ουκρανία.
Όσον αφορά το θέμα της Κίνας και της Ταϊβάν, έχει ταχθεί κατά της διεξαγωγής πολέμου για το νησιωτικό έθνος και υπέρ μιας πολιτικής ανάπτυξης της αμερικανικής άμυνας για την αποτροπή μιας μελλοντικής κινεζικής επίθεσης σε αμερικανικό έδαφος αντ’ αυτού. Έχει ταχθεί υπέρ των διαπραγματεύσεων με τη Βόρεια Κορέα, υπέρ της απόσυρσης των αμερικανικών στρατευμάτων από την Αφρική και τη Συρία και υποστήριξε την αμφιλεγόμενη επιλογή της Tulsi Gabbard από τον Trump ως DNI. Έχει επίσης υποστηρίξει μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός στη Γάζα που θα τερμάτιζε τον πόλεμο του Ισραήλ εκεί και θα προωθούσε την ευρύτερη ειρήνη και σταθερότητα στη Μέση Ανατολή.
Όλα αυτά είναι θέσεις που ο ίδιος ο Τραμπ έχει έρθει να εκφράσει σε διάφορα σημεία. Και μάλιστα, ο ίδιος ο Ντέιβις υπήρξε αρκετά ανοιχτά υποστηρικτής του Τραμπ. Πώς λοιπόν κατέληξε ο Ντέιβις να αποχωρήσει από τη διοίκηση του Τραμπ;
Η απάντηση είναι ότι ο Ντέιβις έχει εμπλακεί σε κάτι σαν εμφύλιο πόλεμο μεταξύ αντικρουόμενων παρατάξεων του κόσμου του Τραμπ. Όπως έγραψε νωρίτερα φέτος ο νεοσυντηρητικός σχολιαστής Eli Lake, υπήρχε ανησυχία μεταξύ των πιο γερακίστικων στοιχείων του GOP ότι ο Trump έδινε είσοδο σε «μια ανερχόμενη φράξια μέσα στο κόμμα που θα αποδυναμώσει την παγκόσμια θέση της Αμερικής» – δηλαδή τα επιχειρήματά τους για την εξωτερική πολιτική ήταν ανησυχητικά «σχεδόν πανομοιότυπα με τα επιχειρήματα που έφερε ο Ομπάμα στις αρχές της δεκαετίας του 2010 για στροφή από τη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη προς την Ασία».
Το Jewish Insider, του οποίου ο ιδρυτής και εκδότης είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ADL, έχει αποτελέσει συχνά το όχημα για επιθέσεις εναντίον διορισμένων που τάσσονται υπέρ της αυτοσυγκράτησης, όπως ο αναπληρωτής βοηθός υπουργός Άμυνας για τη Μέση Ανατολή Michael DiMino – στόχος πολλών επιθέσεων από το δημοσίευμα – καθώς και ο ανώτερος σύμβουλος του υπουργού Άμυνας Dan Caldwell, οι οποίοι ήταν και οι δύο συνάδελφοι του Davis στο Defense Priorities.
Στο στόχαστρο βρέθηκε επίσης ο Elbridge Colby, ο οποίος διορίστηκε ως υφυπουργός Άμυνας του Πενταγώνου για θέματα πολιτικής, ένα γεράκι της Κίνας που έχει ζητήσει μια πιο ήπια γραμμή για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Για όλους αυτούς, οι θέσεις τους σχετικά με τη Μέση Ανατολή -συγκεκριμένα, ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν περιορισμένα συμφέροντα στην περιοχή και θα πρέπει να αποσυρθούν και ότι μια επίθεση των ΗΠΑ στο Ιράν θα ήταν κακή ιδέα- ήταν κεντρικές στις προσπάθειες των αντιπάλων τους να τους τορπιλίσουν.
Το αν συμφωνείτε ή διαφωνείτε με μία ή περισσότερες από τις θέσεις τους στην εξωτερική πολιτική δεν είναι το θέμα. Το θέμα είναι ότι υπάρχει ένα γνήσιο ρήγμα μεταξύ των φιλο-Τραμπ στελεχών για την εξωτερική πολιτική, και η πιο γερακίσια πλευρά έχει επανειλημμένα χρησιμοποιήσει τον σκεπτικισμό των λιγότερο γερακίσια αντιπάλων τους για την αμερικανική πολιτική στο Ισραήλ – και τώρα, στην περίπτωση του Ντέιβις, καταφεύγει ακόμη και σε ελάχιστα καλυμμένες κατηγορίες για αντισημιτισμό – ως τρόπο για να τους μπλοκάρει ή να τους απολύσει, με την ελπίδα να γείρει την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης προς μια πιο φιλοπόλεμη κατεύθυνση σε όλα τα θέατρα, όχι μόνο στη Μέση Ανατολή.
Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η εκστρατεία πίεσης έχει φέρει επιτυχία μόνο τώρα, με τον διορισμό του Ντέιβις. Η απότομη στροφή στην πρόσληψή του έρχεται ακριβώς τη στιγμή που η διοίκηση Τραμπ εντείνει τις επιθέσεις τύπου Μακαρθισμού κατά των αντιπολεμικών και φιλοπαλαιστινιακών ακτιβιστών της πολιτικής αριστεράς, με πιο ριζοσπαστικό τρόπο με την πρόσφατη σύλληψη και πιθανή απέλαση του μόνιμου κατοίκου Mahmoud Khalil.
Χθες σημειώθηκε άλλη μια νίκη για αυτή τη φιλοπόλεμη παράταξη: μετά την είδηση ότι η κυβέρνηση Τραμπ έκανε το πρωτοφανές βήμα να διαπραγματευτεί απευθείας με τη Χαμάς για μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός διάρκειας πέντε έως δέκα ετών, εξοργίζοντας τους Ισραηλινούς αξιωματούχους και οδηγώντας τους να προσπαθήσουν να σαμποτάρουν τις συνομιλίες, ακούστηκαν κραυγές οργής από τη φιλοπόλεμη δεξιά. Ως αποτέλεσμα, ο Τραμπ κινήθηκε για να καταπνίξει την οργή, απομακρύνοντας τον ειδικό απεσταλμένο του για θέματα ομήρων, Άνταμ Μπούλερ, από τις διαπραγματεύσεις. Μεταξύ των αμαρτιών του Boehler, το Jewish Insider επισήμανε δημόσια σχόλια που απέρριπταν τις ανησυχίες Ισραηλινών αξιωματούχων, υποστηρίζοντας ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες «δεν είναι πράκτορας του Ισραήλ» και ότι μπορεί να υπάρξουν περισσότερες διαπραγματεύσεις με τη Χαμάς στο μέλλον.
Οι νεοσυντηρητικοί επικριτές της «υπέρ της αυτοσυγκράτησης» παράταξης του Trumpworld είναι σαφές ότι ενθαρρύνονται από τις επιθέσεις της ίδιας του της κυβέρνησης στην Αριστερά για να στοχεύσουν τώρα τους ιδεολογικούς εχθρούς τους στη Δεξιά. Έχοντας τελικά δοκιμάσει την επιτυχία, οι προσπάθειες αυτές πιθανότατα θα επεκταθούν. Το αυξανόμενο νεο-μακαρθιανό κλίμα στις Ηνωμένες Πολιτείες, όποιοι κι αν ήταν οι στόχοι του στην αρχή, αποτελεί απειλή για τα δικαιώματα όλων – όχι μόνο των αριστερών.
Πηγή: jacobin.com
