Σε μια θεαματική επίδειξη όψιμου πατριωτισμού, ο υπουργός Άμυνας Νίκος Δένδιας χαρακτήρισε την ευρωπαϊκή απόφαση για συμμετοχή της Τουρκίας στα εξοπλιστικά προγράμματα της Ε.Ε. «κερκόπορτα» για την Άγκυρα. Αλλά αν η συμμετοχή εγκρίθηκε και με τη συναίνεση της Ελλάδας – έστω και σιωπηρή – τότε τι ακριβώς καταγγέλλει ο κ. Δένδιας; Τον εαυτό του ή την κυβέρνηση στην οποία ανήκει;
Πρόκειται για τον απόλυτο εμπαιγμό: ο υπουργός που υπέγραψε, συναίνεσε, και διευκόλυνε επί χρόνια την πολιτική της χαλάρωσης έναντι της Τουρκίας, εμφανίζεται τώρα αγανακτισμένος. Ο ίδιος άνθρωπος που – ως Υπουργός Εξωτερικών – «βάφτισε» το Καστελόριζο Μεσόγειο για να διευκολύνει τουρκικές ασκήσεις, ανοίγοντας ουσιαστικά τον δρόμο για την τουρκολιβυκή ΑΟΖ, τώρα διαμαρτύρεται για «κερκόπορτες». Λες και δεν ήταν ο ίδιος που έσπρωχνε τα φύλλα της πόρτας για να περάσει η Άγκυρα.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με την πολιτική της παθητικότητας και της ψευδοευρωπαϊκής υπευθυνότητας, όχι μόνο δεν έθεσε κανέναν όρο για την ένταξη της Τουρκίας στο πρόγραμμα SAFE των 150 δισ., αλλά αποδέχθηκε αδιαμαρτύρητα τη συμμετοχή τουρκικών εταιριών στην ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία. Ούτε casus belli, ούτε κυρώσεις, ούτε ρήτρα για μη χρήση των ευρωπαϊκών όπλων εναντίον κρατών-μελών. Μηδέν.
Ο κ. Δένδιας, βέβαια, περιορίστηκε στη φραστική διαμαρτυρία. Ούτε ένα βέτο δεν τόλμησε να ψελλίσει, ούτε μια έμπρακτη πρωτοβουλία δεν ανέλαβε. Την ίδια ώρα που η Ευρώπη μοιράζει κονδύλια στην Τουρκία για να κατασκευάζει drones και να εξοπλίζει το στρατό της, η Ελλάδα απλώς καταγράφει την «αγανάκτηση» ενός υπουργού της.
Και το φιάσκο δεν τελειώνει εκεί. Από τον Φεβρουάριο, η Ελλάδα από μόνη της κλείνει στρατιωτικά πεδία βολής – μεταξύ των οποίων η Κρήτη, η Άνδρος και η Ψαθούρα – κάθε φορά που υπάρχει τουρκική εθνική ή θρησκευτική εορτή. Όχι απλώς χωρίς αντάλλαγμα, αλλά με τον απόλυτο εξευτελισμό της εθνικής αξιοπρέπειας. Και όλα αυτά γίνονται με την υπογραφή του Νίκου Δένδια.
Το ερώτημα είναι απλό: πόσες «κερκόπορτες» πρέπει να ανοιχτούν για να παραδεχθεί η κυβέρνηση ότι η στρατηγική της είναι αδιέξοδη; Και πόσες φορές πρέπει να παραστήσει ο κ. Δένδιας τον ανήξερο παρατηρητή των ίδιων του των αποφάσεων;
Η αλήθεια είναι ότι ο υπουργός Άμυνας, όπως και η κυβέρνηση στο σύνολό της, είχαν όλες τις ευκαιρίες: στα ευρωπαϊκά φόρα, στο ΝΑΤΟ, στις διμερείς σχέσεις. Είχαν τις ευκαιρίες να θέσουν όρους, να προασπίσουν τα εθνικά συμφέροντα, να σηκώσουν ανάστημα. Αντί γι’ αυτό, κρύφτηκαν πίσω από τη διπλωματική εθελοτυφλία και τώρα προσπαθούν να μετατρέψουν την αποτυχία τους σε πολιτικό θεατράκι για εσωτερική κατανάλωση.
Η Τουρκία μπαίνει από την «κερκόπορτα» στην ευρωπαϊκή άμυνα και η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρακολουθεί αμέτοχη – εκτός αν τη βαφτίσουμε κι αυτή… ευρωπαϊκή επιτυχία.
Πηγή: VoiceNews.gr
