Μια νέα έρευνα των New York Times αποκαλύπτει την έκταση της υποστήριξης των ΗΠΑ στον πόλεμο δι’ αντιπροσώπων στην Ουκρανία. Ένας Ευρωπαίος αξιωματούχος δήλωσε ότι η Ουάσινγκτον είναι «μέρος της αλυσίδας θανάτου τώρα».
«Αλλά μια έρευνα των New York Times αποκαλύπτει ότι η Αμερική ήταν συνυφασμένη με τον πόλεμο πολύ πιο στενά και ευρέως από ό,τι είχε γίνει προηγουμένως κατανοητό», γράφει ο Adam Entous, ο οποίος λέει ότι διεξήγαγε περισσότερες από 300 συνεντεύξεις για την ιστορία. «Σε κρίσιμες στιγμές, η συνεργασία ήταν η ραχοκοκαλιά των ουκρανικών στρατιωτικών επιχειρήσεων».
Το άρθρο αναφέρει ότι οι στρατιωτικοί ηγέτες των ΗΠΑ και της Ουκρανίας συνήλθαν στη Γερμανία για να σχεδιάσουν ένα σχέδιο για να νικήσουν τη ρωσική εισβολή. Στις αρχές του πολέμου, η Ουάσινγκτον βοήθησε να εντοπιστούν οι θέσεις των Ρώσων στρατηγών και οι στόχοι στη χερσόνησο της Κριμαίας για να χτυπήσει το Κίεβο.
«Κάθε πρωί, θυμούνται οι αξιωματικοί, οι Ουκρανοί και οι Αμερικανοί συγκεντρώνονταν για να επιθεωρήσουν τα ρωσικά οπλικά συστήματα και τις χερσαίες δυνάμεις και να καθορίσουν τους ωριμότερους, υψηλότερης αξίας στόχους». Το άρθρο των Times συνεχίζει: «Οι λίστες προτεραιότητας παραδίδονταν στη συνέχεια στο κέντρο συγχώνευσης πληροφοριών, όπου οι αξιωματικοί ανέλυαν ροές δεδομένων για να εντοπίσουν τις θέσεις των στόχων».
Όταν οι Ουκρανοί αμφισβήτησαν τις αμερικανικές πληροφορίες, ένας Αμερικανός στρατηγός φέρεται να εξήγησε: «Μην ανησυχείτε για το πώς το μάθαμε. Απλά εμπιστευτείτε ότι όταν πυροβολείτε, θα το πετύχετε και θα σας αρέσουν τα αποτελέσματα, και αν δεν σας αρέσουν τα αποτελέσματα, πείτε μας το, θα το βελτιώσουμε».
Σύμφωνα με τον Entous, η σχέση μεταξύ των στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ και της Ουκρανίας ήταν τεταμένη λόγω των διαφορών στη στρατηγική, γράφοντας ότι «Οι Ουκρανοί είχαν ως στόχο να κερδίσουν τον πόλεμο άμεσα. Ακόμα κι αν μοιράζονταν αυτή την ελπίδα, οι Αμερικανοί ήθελαν να διασφαλίσουν ότι οι Ουκρανοί δεν θα τον χάσουν».
Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ουκρανικές επιτυχίες στον πόλεμο, όπως η βύθιση της ναυαρχίδας του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας, προκάλεσαν θυμό και πανικό στον Λευκό Οίκο. Ένα δεύτερο παράδειγμα είναι η ουκρανική εισβολή του 2024 στην περιοχή Κουρσκ της Ρωσίας. Ο Ουκρανός στρατηγός που διέταξε την επίθεση εκμεταλλεύτηκε μια αλλαγή προσωπικού της CIA στο Κίεβο για να πραγματοποιήσει την επίθεση εν αγνοία του Ουάσινγκτον.
Κατά την προετοιμασία της αντεπίθεσης της Ουκρανίας το 2023, το Κίεβο ξέφυγε από το σχέδιο που είχαν σχεδιάσει οι στρατιωτικοί ηγέτες των ΗΠΑ. Η απόφαση αυτή οδήγησε έναν Αμερικανό αξιωματούχο να πει στους Times: «Έπρεπε να είχαμε απομακρυνθεί». Η αντεπίθεση απέτυχε να επιτύχει τους στόχους της.
Η αναφορά ταιριάζει με μια παρατήρηση του Eric Green, ο οποίος ήταν μέλος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας του προέδρου Joe Biden την εποχή της εισβολής. Τον Ιανουάριο δήλωσε στο περιοδικό Time ότι ο Λευκός Οίκος δεν έδωσε ποτέ καμία υπόσχεση ότι θα βοηθούσε την Ουκρανία να πάρει πίσω τα εδάφη που είχαν καταλάβει οι ρωσικές δυνάμεις.
«Αυτό δεν επρόκειτο να είναι τελικά μια ιστορία επιτυχίας», είπε. «Ο πιο σημαντικός στόχος ήταν να επιβιώσει η Ουκρανία ως μια κυρίαρχη, δημοκρατική χώρα ελεύθερη να επιδιώξει την ενσωμάτωση με τη Δύση».
Σύμφωνα με τον Entous, η σχέση μεταξύ του τότε κορυφαίου Αμερικανού στρατηγού Mark Milley και του Ουκρανού ομολόγου του, στρατηγού Valery Zaluzhny, έγινε τόσο τεταμένη που το Πεντάγωνο δημιούργησε «ένα περίτεχνο τηλεφωνικό δέντρο» στο οποίο συμμετείχε ο επιχειρηματίας Igor Pasternak, ο οποίος χρησιμοποιούσε τις επαφές του στην Ουκρανία για να παρακαλέσει τον Zaluzhny να απαντήσει στις κλήσεις του Milley.
Ενώ η Ουάσινγκτον πάλευε για επιρροή στο Κίεβο, το Λονδίνο είχε μεγαλύτερη επιρροή. Σε μια περίπτωση, ένας Αμερικανός στρατηγός πήγε στον υπουργό Άμυνας του Ηνωμένου Βασιλείου για να αναγκάσει την Ουκρανία να απολύσει τον υποστράτηγο Andrii Kovalchuk, ο οποίος δεν διεξήγαγε τις επιχειρήσεις που συνιστούσε η στρατιωτική ηγεσία των ΗΠΑ.
Η έρευνα των NYT διαπίστωσε επίσης ότι καθώς η Ουάσινγκτον κλιμάκωνε την υποστήριξη προς το Κίεβο, επιτρέποντας μεταξύ άλλων στη CIA να συντονίζει πλήγματα σε ρωσικές θέσεις κοντά στις γραμμές του μετώπου, η CIA εξουσιοδοτήθηκε επιπλέον να βοηθήσει την Ουκρανία να χρησιμοποιήσει ένα θαλάσσιο μη επανδρωμένο αεροσκάφος που αναπτύχθηκε για την Ταϊβάν εναντίον του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας.
Ωστόσο, ο Λευκός Οίκος ανησυχούσε μήπως ωθήσει το Κρεμλίνο να στραφεί στο πυρηνικό του οπλοστάσιο. Σε ένα σημείο του πολέμου, οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών πίστευαν ότι υπήρχε 50% πιθανότητα η Ρωσία να χρησιμοποιήσει ένα τακτικό πυρηνικό όπλο.
Καθώς η Ουκρανία γινόταν πιο απελπισμένη, τα πολεμικά σχέδια γίνονταν πιο τολμηρά. Το 2024, οι ΗΠΑ προμήθευσαν την Ουκρανία με όπλα για μια στρατιωτική επιχείρηση με σκοπό να εκδιώξουν τη Ρωσία από τη χερσόνησο της Κριμαίας, ενώ η CIA βοήθησε επίσης να σχεδιαστεί μια επιχείρηση για την καταστροφή της γέφυρας του Κερτς που συνέδεε την Κριμαία με τη ρωσική ενδοχώρα.
Ο Entous συνέκρινε τον πόλεμο στην Ουκρανία με εκείνους που διεξήχθησαν στο Βιετνάμ και τη σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν, υποστηρίζοντας ότι θα μπορούσε να δώσει στη Δύση μια μελλοντική σύγκρουση με τη Ρωσία. «Αυτό δεν επρόκειτο να είναι τελικά μια ιστορία επιτυχίας. Ο πιο σημαντικός στόχος ήταν να επιβιώσει η Ουκρανία ως μια κυρίαρχη, δημοκρατική χώρα ελεύθερη να επιδιώξει την ενσωμάτωση με τη Δύση», έγραψε.
Πηγή: The Libertarian Institute
