Σιγή ασυρμάτου για το Σινά: η κυβέρνηση «παρακολουθεί» όσο το μοναστήρι χάνεται
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιστή στη διπλωματία των καθυστερήσεων και των ευχολογίων, καταφέρνει ακόμα μία φορά να μείνει θεατής σε μια υπόθεση που αφορά έναν από τους σημαντικότερους πνευματικούς και ιστορικούς φάρους του Ελληνισμού: τη Μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά. Με καθυστέρηση μηνών και με το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Μονής να κρέμεται από μια λεπτή κλωστή, ο υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Γεραπετρίτης, επισκέφθηκε το Κάιρο, χωρίς όμως να φέρει μαζί του τίποτε ουσιαστικό – ούτε συμφωνία, ούτε εγγυήσεις, ούτε καν μια σαφή δέσμευση.
Αντιθέτως, ο ίδιος επέστρεψε με φράσεις-καταπραϋντικά περί «μακραίωνης παράδοσης» και «στρατηγικής σχέσης», χωρίς καμία αναφορά στο κρίσιμο ζήτημα: την κυριότητα των εκτάσεων της Μονής. Εκεί όπου άλλοτε φλόγιζε η διπλωματία, σήμερα βασιλεύει η αμηχανία και η επικοινωνιακή διαχείριση.
Η υπόθεση, που εκκρεμεί εδώ και πάνω από μια δεκαετία, φαινόταν πως θα λυθεί εξωδικαστικά μέσα από ένα συμφωνημένο κείμενο ανάμεσα στις δύο χώρες. Το κείμενο αυτό προέβλεπε πλήρη αναγνώριση της κυριότητας της Μονής επί των εκτάσεων που της ανήκουν. Κι όμως, λίγες ημέρες πριν την επίσκεψη Γεραπετρίτη, η αιγυπτιακή Δικαιοσύνη έκρινε ότι μόνο 46 εκτάσεις της Μονής μπορούν να αναγνωριστούν – αποκλείοντας, μεταξύ άλλων, τους ζωτικής σημασίας κήπους από τους οποίους ζουν οι μοναχοί. Με άλλα λόγια, η Μονή παραμένει μετέωρη: έχει τη θρησκευτική της λειτουργία, αλλά χάνει τη βάση επιβίωσής της.
Η απάντηση της ελληνικής πλευράς; Μια επίσκεψη–καθυστέρηση, με τον υπουργό να ποζάρει χαμογελαστός στο Κάιρο, λες και πήγε για συνάντηση γνωριμίας και όχι για να προστατεύσει την ελληνική ορθόδοξη κληρονομιά.
Και βέβαια, η ανακοίνωση μετά τη συνάντηση με τον Αιγύπτιο ομόλογό του ήταν η αποθέωση της διπλωματικής ασάφειας: γενικόλογες φράσεις για «νομική προσωπικότητα» και «κατοχύρωση δικαιωμάτων», χωρίς να γίνεται η παραμικρή νύξη για το επίμαχο ιδιοκτησιακό. Αντί για λύση, άλλη μια αναβολή – και άλλη μια ομολογία αδυναμίας.
Αξίζει να θυμίσουμε πως εδώ και μήνες είχαν σταλεί αντιπροσωπείες στην Αίγυπτο, είχαν καταρτιστεί προσχέδια συμφωνίας, υπήρξαν έγγραφα και συνεννοήσεις. Κι όμως, η ελληνική κυβέρνηση –παγιδευμένη στις εσωτερικές της ισορροπίες και τον διορισμό των «δικών της» σε κρίσιμα διπλωματικά πόστα– δεν κατάφερε να φέρει εις πέρας ούτε αυτό το αυτονόητο: να εξασφαλίσει την αναγνώριση της περιουσίας ενός μοναστηριού που αποτελεί παγκόσμιο πολιτιστικό και θρησκευτικό μνημείο.
Ποιος λογοδοτεί για αυτή την αποτυχία; Ποιος εξηγεί γιατί η Ελλάδα πήγε απροετοίμαστη στην κρίσιμη φάση της υπόθεσης; Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη για την πιθανή απώλεια της κυριότητας της Μονής Σινά;
Η Μονή της Αγίας Αικατερίνης δεν είναι απλώς ένας θρησκευτικός χώρος. Είναι η ζωντανή συνέχεια της Ορθοδοξίας, το σημείο συνάντησης πολιτισμών και πίστης, ένα από τα ελάχιστα σημεία της Μεσογείου όπου ο Ελληνισμός παραμένει ζωντανός επί χιλιετίες. Η κυβέρνησή μας, όμως, την αντιμετώπισε σαν διπλωματικό υποσημείωμα. Και τώρα, αφού απέτυχε να διασφαλίσει το αυτονόητο, υπόσχεται «καλές προθέσεις» και «εργασία προς την κατεύθυνση».
Πηγή: VoiceNews.gr
