Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, σε δηλώσεις του στην εκπομπή Monday FC της Novasport, αναφέρθηκε σε διάφορα θέματα, τονίζοντας ότι η κατάκτηση της Ευρωλίγκας από τον Παναθηναϊκό του έβαλε πίεση, ενώ σημείωσε πως δεν του αρέσει η εικόνα που βγάζει στο παρκέ όταν υπάρχει ένταση.
Όσα είπε:
«Δεν μου αρέσει καθόλου η εικόνα μου, πώς να μου αρέσει; Προσπαθώ να τη βελτιώσω. Κάποιες φορές τα καταφέρνω, κάποιες όχι. Όταν με βλέπετε σε ένταση, έχω πρόβλημα με την προσέγγιση της ομάδας μου, όχι με τον αντίπαλο. Δεν με πειράζει ο αντίπαλος. Δεν με ενοχλεί ο διαιτητής. Αλλά αν βλέπω τελείως λάθος προσέγγιση, τότε θυμώνω αρκετά. Πιο πολύ απελπισία είναι, παρά θυμός.
Ναι, ίσως είναι επιλογή το να θυμώνουμε συχνά. Στο παρελθόν, στην πρώτη μου απόπειρα με την Ολύμπια Λάρισας σε τρία πολύ ωραία χρόνια, έλεγαν για την Ολύμπια ψυχραιμία μου. Γύριζα σπίτι, μέτραγα την αρτηριακή πίεση και ήταν 9-15. Όσες φορές εξωτερίκευα την ένταση και τον θυμό μου, η πίεση ήταν 11-7. Έτσι κατάλαβα ότι το να εξωτερικεύεις τα συναισθήματά σου συχνά είναι ενοχλητικό για την εικόνα σου, αλλά για την υγεία σου είναι καλύτερο.
Ενοχλεί και δικαίως τους περισσότερους παίκτες η ένταση στους πάγκους. Αν είσαι επιθετικός, επικριτικός σε έναν παίκτη και το παιχνίδι το βλέπει από την τηλεόραση η μαμά του, ο μπαμπάς του, η κοπέλα του, ο κύκλος του, αυτός σίγουρα δεν θα νιώθει καλά. Το καταλαβαίνω απόλυτα και είναι λάθος μου. Ευτυχώς ή δυστυχώς, στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, ο προπονητής έχει μεγάλη σημασία, γιατί στο NBA είναι η λίγκα των παικτών. Δεν μπορείς να υψώσεις ποτέ τη φωνή σου στον σταρ της ομάδας, ούτε να του πεις τι να κάνει. Στο NBA κάποιες φορές ο παίκτης επιλέγει και την τακτική ή και τον συμπαίκτη σου.
Έχω άριστες σχέσεις με τον Παπανικολάου, τον εκτιμώ πολύ. Την ώρα της έντασης, ο παίκτης πρέπει να ακούσει από μένα το οτιδήποτε και μπορώ να ακούσω και εγώ το οτιδήποτε χωρίς να παρεξηγηθώ. Υπάρχουν παίκτες που τζογάρουν στο ματς. Ενώ έχει μια σίγουρη πάσα, κάνει κάτι άλλο. Αυτός ο παίκτης σε προκαλεί και το ξέρουν και οι ίδιοι, οπότε υπήρχαν παίκτες που ήξερα από πριν ότι ήταν πολύ ευαίσθητοι και τους φώναζα.
Υπάρχουν, όμως, παίκτες με τους οποίους η σχέση που έχουμε γίνεται viral, όπως με τον Λαρεντζάκη. Ο Λαρεντζάκης, με τον τρόπο του, θέλει να προκαλέσει την προσοχή του προπονητή. Χαίρεσαι πολύ να τον βλέπεις να παίζει με ψυχή, με πάθος, αλλά όταν σε ένα συγκεκριμένο play έχει εντολή να κάνει μια πάσα και κάνει μια άλλη, σε προκαλεί».
Για το πόσο εμπνέει τους αθλητές του:
«Η χημεία των ανθρώπων είναι πολύ σημαντική. Προσπαθείς να βρεις παίκτες που θα δεχτούν τον τρόπο παιχνιδιού που ακολουθεί η ομάδα. Ένας αλτρουιστικός τρόπος παιχνιδιού, που δεν έχουν τόσο σημασία τα νούμερα στους παίκτες, αλλά το πόσο εξυπηρετούν την ομάδα και το παιχνίδι. Αυτό για να το φτιάξεις, πρέπει να βρεις τουλάχιστον 3-4 παίκτες που θα είναι ευχαριστημένοι με αυτόν τον ρόλο και γύρω από αυτούς θα χτίσεις τη φιλοσοφία. Πρέπει να βρεις 2-3 αλτρουιστές παίκτες, που μετράει το πώς λειτουργούν ακόμα και στα αποδυτήρια».
Για το αν ασχολείται με τους παίκτες του προσωπικά:
«Παλαιότερα όχι τόσο. Έχω μια διαφορετική ηλικία από αυτούς, διαφορετικό τρόπο σκέψης. Έχουμε παίκτες που είναι από την Αμερική, από τη Βουλγαρία ή από τη Σερβία, ο καθένας έχει μεγαλώσει με έναν διαφορετικό τρόπο. Έχουμε ένα πολύ καλό front office στον Ολυμπιακό που μαθαίνει τα πάντα για τους παίκτες, ακόμα και σε επίπεδο φιλίας.
Συχνά ακούω κριτική γιατί δεν βάζω έναν παίκτη, γιατί δεν τον στηρίζω, ωστόσο κάποιοι δεν ξέρουν ότι μπορεί να έχει χωρίσει με τη γυναίκα του ή ότι δεν βλέπει το παιδί του. Όταν έρχεται στην προπόνηση είναι χάλια. Στην ομάδα μας έχουμε ένα ολιγομελές τμήμα που ελέγχει αυτά τα πράγματα, είναι έμπειρο και έμπιστο και μπορεί να βοηθήσει τους παίκτες και να το μεταφέρει σε μένα. Τα ατομικά μίτινγκ τα κάνουμε όλο και περισσότερο. Είναι φαινόμενο της εποχής».
Για το προπονητικό team και τι δουλειά κάνει ο καθένας:
«Το team είναι πολυμελές. Στο προπονητικό team είμαστε 5. Εγώ και 4 βοηθοί μου. Αυτοί έχουν διαφορετικό ρόλο ο καθένας. Μια από τις βασικές αιτίες που απέτυχα στην Μπαρτσελόνα είναι γιατί δεν με άφησαν να φέρω το staff μου. Πήρα μόνο έναν Έλληνα. Οι προπονητές που μου έδωσαν στην Μπαρτσελόνα ήταν ένας Κροάτης και ένας Καταλανός, αλλά δεν γνώριζαν τον τρόπο που παίζω και το… πουλί πέταξε. Κάποιος μπορεί να πει ότι είσαι καλός προπονητής όσο καλοί είναι οι βοηθοί σου. Καθένας κάνει κάτι διαφορετικό. Και εγώ είμαι υπέρ αυτού. Θέλω να λένε τη γνώμη τους, ακόμα και για το τι κάνει ο γιατρός της ομάδας. Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη, έχουμε πολύ καλό staff».
Για το αν έχει αφήσει να περάσει κάποια άποψη των συνεργατών του:
«Συνήθως παίρνω εγώ την ευθύνη. Ο γυμναστής μου λέει ποιον παίκτη να βγάλω γιατί είναι κουρασμένος, έχει κάνει μετρήσεις στο αίμα του και το ακούω. Αλλά είναι θέμα ενστίκτου και εμπειρίας».
Για τον πόσο αυστηρός είναι για τους κανόνες της ομάδας:
«Είμαι αυστηρός όσον αφορά τους κανόνες που έχουμε στο αγωνιστικό κομμάτι. Δεν είμαι αυστηρός σε άλλα θέματα. Θέλω οι παίκτες μου να είναι ταλαντούχοι, εμπιστεύομαι τους point guard για το τι θέλουν να παίξουν, εγώ απλώς τοποθετώ τους παίκτες. Σίγουρα όμως βάζω κάποιες αρχές στο παιχνίδι».
Για το πόσο μοναχικό είναι να είσαι προπονητής:
«Όντως έχει μεγάλη μοναξιά. Ένα παιχνίδι μπάσκετ σημαίνει ότι έχει προπόνηση την ημέρα του αγώνα το πρωί, έχει meeting, συνεντεύξεις, χιλιάδες κόσμο. Όταν όμως γυρίζεις σπίτι, έχει φοβερή μοναξιά. Έχουμε μεγάλη φθορά εμείς οι προπονητές».
Πηγή: filathlos.gr
