Η μέδουσα λιοντάρι (Cyanea capillata), που θεωρείται το μεγαλύτερο γνωστό είδος μέδουσας στον πλανήτη, εντυπωσιάζει με τις διαστάσεις και τη μοναδική της μορφολογία.
Το σώμα της μπορεί να φτάσει σε διάμετρο έως και 2 μέτρα, ενώ τα πλοκάμια της εκτείνονται συνήθως έως 18 μέτρα, με καταγεγραμμένα παραδείγματα να ξεπερνούν ακόμη και τα 36 μέτρα – μήκος αντίστοιχο με ένα δεκαώροφο κτίριο. Η επιβλητική της παρουσία την καθιστά ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και αξιοθαύμαστα πλάσματα του θαλάσσιου κόσμου.
Η εξάπλωσή της και ο ρόλος της κλιματικής αλλαγής
Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Marine Biology» υποδεικνύει ότι η συχνότητα εμφάνισης της μέδουσας λιοντάρι αυξάνεται, κυρίως εξαιτίας των μεταβαλλόμενων θαλάσσιων συνθηκών που προκαλεί η κλιματική αλλαγή. Η άνοδος της θερμοκρασίας των υδάτων και η μετατόπιση των θαλάσσιων οικοσυστημάτων οδηγούν αυτά τα τεράστια ζελατινώδη πλάσματα σε περιοχές με αυξημένη ανθρώπινη δραστηριότητα, γεγονός που συνεπάγεται περισσότερες αλληλεπιδράσεις με λουόμενους και δύτες.
Ένας θαλάσσιος θηρευτής με λεπτές ισορροπίες
Παρά την εντυπωσιακή εμφάνιση και το μέγεθός της, η μέδουσα λιοντάρι δεν είναι απλώς ένας ήρεμος γίγαντας. Πρόκειται για έναν αποτελεσματικό θηρευτή. Τα μακριά, εύκαμπτα πλοκάμια της καλύπτονται από νηματοκύστεις – εξειδικευμένα κεντητικά κύτταρα που εκκρίνουν νευροτοξίνες. Αυτές οι τοξίνες παραλύουν το θήραμα, το οποίο συνήθως αποτελείται από μικρά ψάρια, μικροσκοπικά καρκινοειδή και άλλες μέδουσες, όπως η μέδουσα φεγγάρι (Aurelia aurita). Αφού το θήραμα ακινητοποιηθεί, η μέδουσα το οδηγεί προς το στόμα της με τη βοήθεια των στοματικών λοβών της.
Τσίμπημα με διπλό ρόλο
Για τον άνθρωπο, το τσίμπημα της μέδουσας λιοντάρι μπορεί να προκαλέσει πόνο, όμως σπάνια είναι απειλητικό για τη ζωή. Στο θαλάσσιο οικοσύστημα, ωστόσο, αποτελεί βασικό μηχανισμό επιβίωσης και διατροφής. Παράλληλα, τα πυκνά πλοκάμια της προσφέρουν καταφύγιο σε μικρότερα είδη ψαριών, όπως νεαρά μπαρμπούνια ή γουρουνόψαρα, τα οποία βρίσκουν προστασία από τους θηρευτές ανάμεσα στους πολύπλοκους σχηματισμούς της.
Παρά το εντυπωσιακό μέγεθος και το ισχυρό τσίμπημά της, η μέδουσα λιοντάρι δεν είναι επιθετικό αρπακτικό για τον άνθρωπο. Συνήθως δεν επιτίθεται στους ανθρώπους, αλλά τυχαίες συναντήσεις είναι πιθανές. Οι κολυμβητές και οι δύτες που πλησιάζουν πολύ κοντά σε αυτές τις μέδουσες συχνά υποφέρουν από επώδυνα τσιμπήματα, τα οποία μπορούν να προκαλέσουν συμπτώματα όπως κάψιμο, πρήξιμο και έντονο πόνο. Σε σπάνιες περιπτώσεις, τα τσιμπήματα μπορεί να απαιτούν ιατρική φροντίδα, ειδικά αν προκαλέσουν ναυτία, εφίδρωση ή κράμπες στο στομάχι. Είναι πολύ σημαντικό να αποφεύγετε να αγγίζετε τα αποκολλημένα πλοκάμια, καθώς μπορούν να συνεχίσουν να τσιμπάνε ακόμα και μετά την αποκόλλησή τους από τη μέδουσα.
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά της μέδουσας λιοντάρι είναι ότι δεν έχει ούτε εγκέφαλο ούτε καρδιά, αλλά ζει χωρίς αυτά τα όργανα. Αντί για εγκέφαλο, βασίζεται σε ένα πολύπλοκο δίκτυο νεύρων που διατρέχει όλο το σώμα της, επιτρέποντάς της να αντιλαμβάνεται το περιβάλλον, να τρέφεται και να κινείται. Ομοίως, η μέδουσα δεν έχει αίμα και το σώμα της αποτελείται από 95% νερό. Παρά την έλλειψη πολλών οργάνων στα οποία βασίζονται τα περισσότερα πλάσματα για την επιβίωσή τους, η μέδουσα με χαίτη λιονταριού κατάφερε να εξελιχθεί και να ευδοκιμήσει στους ωκεανούς του κόσμου.
Πηγή: newsbomb.gr
