Η εικόνα του πρώην, πλέον, Προέδρου των Σπαρτιατών, σύμφωνα με πληροφορίες, να μαζεύει βιαστικά τα πράγματά του από το γραφείο της Βουλής και να ξεσπά σε κλάματα, δεν είναι απλώς ανθρώπινη. Είναι η συμβολική κατάρρευση μιας πολιτικής φούσκας που έσκασε με πάταγο.
Ο άνθρωπος που αυτοχρίστηκε «εκπρόσωπος του λαού» και επένδυσε στον πολιτικό θόρυβο, την παραπλάνηση, αποχαιρέτησε για τελευταία φορά το Κοινοβούλιο. Και το έκανε όπως ακριβώς πολιτεύτηκε: με άρνηση της πραγματικότητας, συναισθηματικές εξάρσεις και δηλώσεις χωρίς καμία πολιτική βάση.
Μέχρι και την τελευταία στιγμή αρνιόταν την αλήθεια. Έλεγε στα κανάλια ότι δεν τον αφορά η απόφαση του Εκλογοδικείου. Ότι δεν αναφέρεται το όνομά του. Ότι… θα συνεχίσει κανονικά. Μόνο που η δημοκρατία δεν λειτουργεί με «θα» και αυταπάτες.
Το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο ήταν σαφές: η έκπτωσή του είναι οριστική. Και μαζί του παρασύρθηκαν ακόμη δύο βουλευτές, διαλύοντας την, ούτως ή άλλως εύθραυστη, κοινοβουλευτική ομάδα των Σπαρτιατών.
Η Πέμπτη 12 Ιουνίου ήταν το τέλος μιας φαρσοκωμωδίας. Η πολιτική επιβίωση δεν χαρίζεται — ούτε στους πρόθυμους ούτε στους τυχοδιώκτες.
Και τι μένει; Ένα γραφείο που αδειάζει, κρατικοί πόροι που χάνονται, αυτοκίνητα, αποζημιώσεις, σύμβουλοι…
Όμως πέρα από το ανθρώπινο δράμα, υπάρχει το πολιτικό στίγμα:
Ήταν ο πρόεδρος των ψεμάτων. Των ακροτήτων. Της πολιτικής προδοσίας, όχι προς κάποιο κόμμα, αλλά προς τον ίδιο τον θεσμό που ορκίστηκε να υπηρετεί.
Αύριο, δεν θα τον θυμάται κανείς. Κι αν τον θυμάται, θα είναι ως μια υποσημείωση στην ιστορία της δημοκρατικής εκτροπής. Μιας εκτροπής που, ευτυχώς, δεν ρίζωσε, γιατί η ίδια η Δημοκρατία φρόντισε να την εκκαθαρίσει.
Η Δημοκρατία δεν τους αντέχει όλους. Και δεν οφείλει να τους κρατά.
Πηγή: VoiceNews.gr
