Οι ισραηλινοί δεσμοφύλακες τύλιγαν τους Παλαιστίνιους κρατούμενους σε σάβανα και τους έθαβαν ζωντανούς.
Καθώς άρχιζαν να ασφυκτιούν, λίγο πριν επέλθει ο θάνατος, τους άφηναν να εισέλθει μια μικρή ποσότητα αέρα για να τους κρατήσουν ζωντανούς, για να επαναληφθεί η διαδικασία λίγα λεπτά αργότερα.
Αυτή είναι μία από τις πολλές μαρτυρίες βασανιστηρίων που επιβάλλονται σε Παλαιστίνιους κρατούμενους από τις ισραηλινές αρχές.
Μετά την πρόσφατη ανταλλαγή αιχμαλώτων Χαμάς-Ισραήλ, εκατοντάδες κρατούμενοι απελευθερώθηκαν και παρόμοιες συγκλονιστικές μαρτυρίες έχουν προκύψει.
Το Middle East Eye μίλησε με μερικούς από τους πρόσφατα απελευθερωμένους κρατούμενους στη Γάζα, οι οποίοι περιέγραψαν πώς οι Παλαιστίνιοι «βασανίστηκαν μέχρι θανάτου» στις ισραηλινές φυλακές.
‘Μας μεταχειρίστηκαν σαν ζώα’
Ο Mahmoud Ismail Abukhater, 41 ετών, βρισκόταν στο νοσοκομείο Kamal Adwan στο βόρειο τμήμα της Γάζας όταν ένα ισραηλινό στρατιωτικό τετρακόπτερο αιωρήθηκε από πάνω του, μεταδίδοντας μια φωνή που διέταζε «τους ανθρώπους της γειτονιάς να παραδοθούν», στις 20 Οκτωβρίου 2024.
«Έριξαν σφαίρες σε σπίτια και μπαλκόνια και βομβάρδισαν σπίτια σε κοντινή απόσταση καθώς εξέπεμπαν αυτά τα μηνύματα για να μας τρομοκρατήσουν. Τότε ήταν που μας συνέλαβαν», θυμήθηκε.
Ο Abukhater είπε ότι τα βασανιστήρια άρχισαν από τη στιγμή που συνελήφθησαν και συνεχίστηκαν μέχρι την τελευταία στιγμή πριν από την απελευθέρωσή τους.
«Μας αντιμετώπισαν σαν ζώα, όχι σαν ανθρώπους», είπε.
Πριν μεταφερθούν στη φυλακή, οι κρατούμενοι μεταφέρθηκαν σε ένα μέρος που έμοιαζε με φάρμα βοοειδών στη Γάζα, εξήγησε.
Εκεί, αναγκάστηκαν να υπομένουν την παγωμένη νύχτα, φορώντας μόνο μποξεράκια και τα λεπτά λευκά ρούχα που τους έδωσαν.
«Τα χέρια και τα πόδια μας ήταν αλυσοδεμένα και μας χτυπούσαν με παγωμένα μπουκάλια νερού και μπουκάλια γεμάτα με ελιές», πρόσθεσε.
«Εκεί, οι στρατιώτες ούρησαν σε ένα δοχείο και στη συνέχεια το έχυσαν στα πρόσωπα και τα σώματά μας».
Στη συνέχεια ο Abukhater μεταφέρθηκε στο διαβόητο στρατιωτικό στρατόπεδο κράτησης Sde Teiman, όπου κρατήθηκε δεμένος με χειροπέδες για σχεδόν δύο μήνες.
«Είναι ένα στρατόπεδο βασανιστηρίων για άνδρες», είπε.
«Μας ανάγκαζαν να καθόμαστε από την αυγή μέχρι τα μεσάνυχτα χωρίς να κουνιόμαστε, και μας επέτρεπαν να πάμε στην τουαλέτα μόνο με άδεια και με τα χέρια μας δεμένα με χειροπέδες. Μερικές φορές ο αξιωματικός το επέτρεπε, άλλες φορές όχι, και πολλοί κρατούμενοι κατέληγαν να ουρούν πάνω τους», συνέχισε.
Παρά την απαγόρευση πρόσβασης στις τουαλέτες και τον περιορισμό της υγιεινής τους, οι στρατιώτες ανάγκαζαν τους κρατούμενους να κάνουν ντους κάθε δεύτερη μέρα με παγωμένο νερό κατά τη διάρκεια του Δεκεμβρίου και του Ιανουαρίου, παρά το τσουχτερό κρύο.
Αν ανακάλυπταν ότι κάποιος δεν είχε κάνει μπάνιο, τον τιμωρούσαν και τον βασάνιζαν αμέσως.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον ίδιο, μία από τις πιο οδυνηρές μεθόδους βασανιστηρίων στο Sde Teiman περιελάμβανε την εξαπάτηση των κρατουμένων ώστε να πιστέψουν ότι πνίγονται ή πνίγονται μέχρι θανάτου.
«Τοποθετούσαν έναν κρατούμενο σε ένα σάβανο συνδεδεμένο με ένα σωλήνα με μια μικρή κάμερα μέσα, τον έθαβαν σε έναν λάκκο και στη συνέχεια τον παρακολουθούσαν μέσω της κάμερας», εξήγησε.
Μόλις έφτανε στα πρόθυρα της πλήρους ασφυξίας, πιστεύοντας ότι επρόκειτο να πεθάνει, οι φύλακες άφηναν να μπει μια μικρή ποσότητα αέρα για να τον κρατήσουν στη ζωή».
Βασανιστήρια μέχρι θανάτου
Ο Abukhater υπενθύμισε ότι μια από τις πιο βασανιστικές στιγμές στη φυλακή ήταν η παρακολούθηση των βασανιστηρίων μέχρι θανάτου του Musaab Haniyeh, ανιψιού του Ismail Haniyeh, του πρώην πολιτικού ηγέτη της Χαμάς.
Ο Musaab πέθανε στη φυλακή Ofer τον Ιανουάριο, αφού υπέστη «βάναυσα βασανιστήρια» που τον άφησαν αδύναμο και τραυματισμένο στα πόδια, είπε.
«Οι αξιωματικοί δεν του παρείχαν καμία ιατρική βοήθεια και τελικά άρχισαν να βγαίνουν σκουλήκια από τις πληγές του και έχασε τον έλεγχο της ουροδόχου κύστης του», εξήγησε ο Abukhater.
«Μια μέρα, άλλοι κρατούμενοι άκουσαν έναν στρατιώτη να λέει ότι είχε πεθάνει και είδαν μέσα από τα κάγκελα να τυλίγουν το σώμα του σε ένα σάβανο και να τον μεταφέρουν.
«Όταν μπήκε στη φυλακή, ζύγιζε περίπου 120 κιλά, αλλά κατά τις τελευταίες μέρες του, είχε μειωθεί σε μόλις 50 κιλά».
Πριν από την απελευθέρωσή του ως μέρος της έκτης παρτίδας Παλαιστίνιων κρατουμένων που απελευθερώθηκαν στο πλαίσιο της συμφωνίας ανταλλαγής κρατουμένων μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς, ο Abukhater μεταφέρθηκε στη φυλακή Negev.
Αυτός και οι συγκρατούμενοι του δεν γνώριζαν ότι επρόκειτο να απελευθερωθούν, αλλά για ολόκληρη την εβδομάδα που προηγήθηκε της απελευθέρωσής τους, τους δόθηκε «πραγματικό φαγητό» για πρώτη φορά από την κράτησή τους.
«Άρχισαν να μας δίνουν μαγειρεμένο φαγητό και τυρί, κάνοντας σαν να μας συμπεριφέρονται καλά. Αλλά δεν ξέραμε ότι θα απελευθερωνόμασταν μέχρι που μας επισκέφθηκε μια αντιπροσωπεία του Ερυθρού Σταυρού στις 2 π.μ. την ημέρα της απελευθέρωσής μας», είπε.
«Το πρωί της απελευθέρωσής μας, [οι Ισραηλινοί αξιωματικοί] μας έδωσαν μπλούζες με τη δήλωση «Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ και δεν θα συγχωρήσουμε ποτέ», μαζί με το Αστέρι του Δαβίδ και το έμβλημα του ισραηλινού στρατού τυπωμένα πάνω τους. Μας ανάγκασαν να τα φορέσουμε.
«Στην αρχή αρνηθήκαμε, αλλά μας είπαν ότι όποιος αρνηθεί δεν θα αφεθεί ελεύθερος. Έτσι τα φορέσαμε και μόλις φτάσαμε στη Γάζα, τα βγάλαμε και τα κάψαμε».
Ο Ibrahim Abdulrazzaq al-Majdalawi, 63 ετών, λέει ότι οι Ισραηλινοί αξιωματικοί δεν έδειξαν «κανένα έλεος, είτε είσαι 16 είτε 60 ετών».
Ο Majdalawi επίσης βασανίστηκε, ταπεινώθηκε και μαλώθηκε ανελέητα από νεαρούς Ισραηλινούς στρατιώτες παρά την μεγάλη του ηλικία.
«Όταν φτάσαμε στο Sde Teiman, μας έβγαλαν όλα τα ρούχα μας, ακόμη και τα εσώρουχά μας, παρά το κρύο και τη δυνατή βροχή. Στη συνέχεια, μας έδωσαν λεπτά ρούχα», δήλωσε στο MEE.
«Οι στρατιώτες μας μάλωναν και μας χτυπούσαν κάθε φορά που κάναμε κάτι ή λέγαμε μια λέξη. Ορισμένες από τις τιμωρίες για να μιλήσουμε ή να κινηθούμε χωρίς άδεια περιλάμβαναν την ορθοστασία στο ένα πόδι για ώρες», πρόσθεσε.
Ιατρική αμέλεια
Επειδή ο al-Majdalawi μιλάει εβραϊκά, οι αξιωματικοί τον διέταξαν να μετακινείται από μέρος σε μέρος μέσα στη φυλακή για να μεταφράζει.
«Μερικές φορές με έφερναν μέσα για να μεταφράζω τις επιπλήξεις τους για τους άρρωστους κρατούμενους. Όταν ένας κρατούμενος αρρώσταινε και δεν μπορούσε να σταθεί όρθιος, τον χτυπούσαν και τον απειλούσαν ότι θα τον στείλουν στην απομόνωση αν δεν σηκωνόταν», είπε.
«Το είδα αυτό με τα ίδια μου τα μάτια, υπήρχε ένας διαβητικός κρατούμενος σε κρίσιμη κατάσταση. Έκανε εμετό και ήταν πολύ αδύναμος για να κινηθεί, ωστόσο τον παραμέλησαν για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Μόνο αργότερα τον μετέφεραν και έλεγξαν το σάκχαρό του, αλλά ακόμη και τότε συνέχισαν να τον απειλούν και να τον κακοποιούν».
Ένας άλλος 62χρονος κάτοικος της βόρειας Λωρίδας της Γάζας που κρατήθηκε για τρεις μήνες στο Sde Teiman ζήτησε να διατηρήσει την ανωνυμία του, καθώς οι ισραηλινές δυνάμεις τον απείλησαν με διώξεις αν μιλούσε στα μέσα ενημέρωσης.
«Μας είπαν ότι θα μας παρακολουθούσαν όπου κι αν πηγαίναμε και ότι θα έβλεπαν ό,τι κάναμε. Ο αξιωματικός είπε: «Αν κάνετε οτιδήποτε, θα μας πάρει μόνο μια βόμβα από μη επανδρωμένο αεροσκάφος»».
Ο συνταξιούχος δάσκαλος δήλωσε ότι συνελήφθη τον Νοέμβριο, αφού οι ισραηλινές δυνάμεις βομβάρδισαν το σπίτι του, τραυματίζοντας τόσο τον ίδιο όσο και την κόρη του.
«Αποφασίσαμε να φύγουμε από το σπίτι, αλλά με πήραν από ένα σημείο ελέγχου. Από την πρώτη στιγμή, άρχισαν να με χτυπούν και να με ταπεινώνουν για κανέναν άλλο λόγο εκτός από το ότι έμεινα στο σπίτι μου και δεν εκκενώθηκα», είπε.
Ασθενής με διαβήτη, προβλήματα προστάτη και ασθένεια των χόνδρων, ο ηλικιωμένος άνδρας λιποθύμησε περίπου 15 φορές κατά τη διάρκεια τριών μηνών στη φυλακή.
«Κάθε φορά που λιποθυμούσα, μου έλυναν τα χέρια και έριχναν κρύο νερό στο πρόσωπό μου. Όταν ξυπνούσα, μου έδιναν περίπου 30-60 λεπτά για να ανακτήσω πλήρως τις αισθήσεις μου, μετά μου έβαζαν ξανά χειροπέδες και συνέχιζαν την κακοποίηση», είπε.
«Μας εκτόξευαν άσεμνες ύβρεις και μας ανάγκαζαν να επαναλαμβάνουμε τις κατάρες εναντίον μας. Μια φορά, όταν δεν το έκανα, οι στρατιώτες μου επιτέθηκαν βίαια και με χτύπησαν ανελέητα».
Ο απελευθερωμένος κρατούμενος είπε ότι μέρος των βασανιστηρίων ήταν ο εξαναγκασμός τους να κάθονται σε επώδυνες στάσεις για 19 ώρες κάθε μέρα.
«Για σχεδόν τρεις μήνες, μας ανάγκαζαν να ξυπνάμε γύρω στις 5 π.μ. και μας κρατούσαν καθισμένους σε μια εξαιρετικά εξαντλητική και επώδυνη θέση μέχρι τα μεσάνυχτα κάθε μέρα. Τα πρωινά, χτυπούσαν βίαια το κλουβί μας με μέταλλο, αναγκάζοντάς μας να ξυπνάμε τρομοκρατημένοι».
Ένας συγγενής του αποφυλακισμένου μοιράστηκε με το MEE ότι μετά την αποφυλάκισή του, παλεύει με βαθιά ψυχολογικά τραύματα.
«Πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε σαν παιδί, που τρομοκρατείται από τα πάντα και εξοργίζεται με το παραμικρό».
Πηγή: Middle East Eye
