Ο 11χρονος Άνταμ έφτασε στην Ιταλία μετά το μακελειό που του στέρησε την οικογένεια
Ένα συγκλονιστικό βίντεο καταγράφει τη στιγμή που ο 11χρονος Άνταμ αλ-Νατζάρ φτάνει στην Ιταλία, αναζητώντας ιατρική φροντίδα μετά από μια ισραηλινή αεροπορική επιδρομή στη Γάζα που του κόστισε σχεδόν τα πάντα. Ο πατέρας του και τα εννέα αδέλφια του σκοτώθηκαν, ενώ ο ίδιος τραυματίστηκε σοβαρά.
«Ήμασταν απλώς μέσα στο σπίτι, καθόμασταν», αφηγείται ο Άνταμ, με τον τόνο του να εναλλάσσεται ανάμεσα σε σοκ και πένθος. «Μας χτύπησαν από πίσω. Μετά η βόμβα κατέστρεψε όλο το σπίτι. Όλοι οι αδελφοί μου σκοτώθηκαν. Ο πατέρας μου πέθανε στο νοσοκομείο».
Ο μικρός υπέστη κατάγματα στο χέρι και τραύματα στο πόδι, ενώ αντιμετωπίζει και σοβαρά προβλήματα όρασης. «Το ένα μου μάτι είναι τυφλό. Τώρα βλέπω το αριστερό μέρος του σπιτιού καθαρά, αλλά το δεξί και το αριστερό τα βλέπω σαν ένα». Με αυτή την περιγραφή, δίνει μια παιδική αλλά τρομακτικά ρεαλιστική εικόνα του πόνου και της σύγχυσης που ζει.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
«Βλέπουμε παιδιά να καίγονται και να παγιδεύονται»
Το βίντεο συνεχίζει με μια έκκληση προς τη διεθνή κοινότητα. Μια άλλη παιδική φιγούρα, η 6χρονη Ρετέλ, αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα της φρίκης. «Είναι μόνο ένα παιδί. Πάσχει από σπασμούς, πονάει διαρκώς. Πρέπει να τη δούμε σαν κόρη ή εγγονή μας», λέει με ένταση μέλος ιατρικής αποστολής.
Το φαινόμενο δεν είναι μεμονωμένο. Όπου κι αν βρίσκονται οι γιατροί, αντιμετωπίζουν το ίδιο σκηνικό: παιδιά βασανισμένα, καμένα, εγκλωβισμένα. Όπως τονίζουν, δεν πρόκειται απλώς για “παράπλευρες απώλειες”, αλλά για επαναλαμβανόμενα περιστατικά που συνθέτουν μια ζοφερή πραγματικότητα.
Ένας πόλεμος με ανώνυμα θύματα
«Δεν μιλάμε για “πόλεμο κατά των παιδιών” χωρίς στοιχεία», δηλώνουν χαρακτηριστικά στελέχη ανθρωπιστικών οργανώσεων. «Το λέμε εξαιτίας του αδιάκριτου χαρακτήρα των επιθέσεων και της αδιανόητης έκτασης του παιδικού πληθυσμού που πλήττεται. Η Ρετέλ είναι απλώς μία από τις εκατοντάδες».
Καθώς ο Άνταμ προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του, η φωνή του γίνεται κραυγή μέσα από τα ερείπια ενός κόσμου που του στέρησαν. Το βλέμμα του, αν και τραυματισμένο, βλέπει ξεκάθαρα κάτι που πολλοί επιλέγουν να αγνοούν: πως σε κάθε βομβαρδισμένο σπίτι, υπάρχει μια οικογένεια. Και συχνά, ένα παιδί που έμεινε μόνο του.
Πηγή: newsbomb.gr
