Δικαιούται ο υπόλοιπος κόσμος τα χρήματα των ΗΠΑ και την ασφάλεια των ΗΠΑ; Αυτό είναι το ερώτημα που δεν τίθεται ποτέ όταν τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης οργιάζουν για την αντίθεση του Ντόναλντ Τραμπ στη συνέχιση του status quo στην Ουκρανία. Σκεφτείτε για μια στιγμή την κατάσταση από τη σκοπιά των φίλων (συμμάχων).
Φανταστείτε ότι ένας πλούσιος άνθρωπος προσεγγίζεται συχνά από τους φίλους του για δάνεια τα οποία οι φίλοι αυτοί σπάνια επιστρέφουν. Αυτός υποχρεώνεται από γενναιοδωρία, αλλά αρχίζει να υποψιάζεται ότι οι φίλοι του ενδιαφέρονται μόνο για το πορτοφόλι του. Έτσι, κάνει μια ανακοίνωση ότι προσπαθεί να τακτοποιήσει τα οικονομικά του και ότι δεν θα δανείσει χρήματα για τις επόμενες 90 ημέρες.
Αντιδρούν οι φίλοι του με κατανόηση; Όχι. Αποκαλούν τον άνθρωπο εγκληματία και κλαίνε ασταμάτητα για το πώς οι οικογένειές τους θα πεινάσουν και ο κόσμος θα καταρρεύσει αν δεν συνεχίσει να γεμίζει τα απύθμενα λαρύγγια τους με μετρητά. Υποστηρίζουν μάλιστα ότι του αξίζει τιμωρία επειδή τόλμησε να τους ζητήσει να συντηρηθούν.
Με τέτοιους φίλους, ποιος χρειάζεται εχθρούς;
Αυτή είναι η βασική δυναμική μεταξύ των φορολογούμενων των ΗΠΑ και του υπόλοιπου δυτικού κόσμου εδώ και πολλές δεκαετίες. Το επίπεδο εξάρτησης που είχε η Ευρώπη από την Αμερική είναι συγκλονιστικό. Το ποσό της χρηματοδότησης που διασχίζει κάθε χρόνο τον Ατλαντικό για να διατηρούνται οι «σύμμαχοι» καλά ταϊσμένοι και προστατευμένοι είναι τεράστιο. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού δεν έχει καν επίγνωση του πόσο ανισόρροπη είναι η σχέση μεταξύ της Αμερικής και του υπόλοιπου κόσμου. Για να γίνει κατανοητό, ας δούμε μια πτυχή της σχέσης μεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρώπης: Οι αμυντικές δαπάνες.
Πολύ πριν από τα πυροτεχνήματα στον Λευκό Οίκο μεταξύ της ομάδας Τραμπ και του Ουκρανού προέδρου Βλαντιμίρ Ζελένσκι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις συζητούσαν όλο και περισσότερο την πιθανότητα ενός «στρατού της ΕΕ» και ενός ΝΑΤΟ χωρίς την εμπλοκή των ΗΠΑ. Οι αξιωματούχοι του Ηνωμένου Βασιλείου μαζί με εκείνους της Γερμανίας και της Γαλλίας έπαιζαν με την ιδέα της τοποθέτησης μπότας στο έδαφος στην Ουκρανία, μια ενέργεια που αναμφίβολα θα επιτάχυνε τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο με τη Ρωσία.
Πολιτικοί ηγέτες και υποστηρικτές των μέσων ενημέρωσης έχουν κατακλύσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να δείξουν την υποστήριξή τους στον Ζελένσκι ως τον νέο σωτήρα της ΕΕ και πολλοί έχουν προτείνει ότι η Ευρώπη μπορεί εύκολα να καλύψει το κενό που αφήνουν πίσω τους οι ΗΠΑ. Αυτό είναι μια επικίνδυνη αυταπάτη.
Για παράδειγμα, οι ΗΠΑ αντιπροσωπεύουν περίπου το 70% του συνόλου των ετήσιων συνδυασμένων αμυντικών δαπανών των χωρών του ΝΑΤΟ. Κανένα άλλο έθνος δεν πλησιάζει.
Το 2023-2024, οι δαπάνες αυτές ανέρχονται σε πάνω από 860 δισεκατομμύρια δολάρια. Το πλησιέστερο μέλος του ΝΑΤΟ όσον αφορά τον προϋπολογισμό της συμμαχίας είναι η Γερμανία με 68 δισεκατομμύρια δολάρια. Η χρηματοδότηση του ΝΑΤΟ περιλαμβάνεται στο συνολικό πακέτο αμυντικών δαπανών της Αμερικής.
Σύμφωνα με τον δείκτη αμυντικών δαπανών της RAND Corporation, οι ΗΠΑ φέρουν το 47% του μεριδίου των βαρών, ξεπερνώντας κατά πολύ οποιοδήποτε άλλο μέλος του ΝΑΤΟ. Ενώ ο επίσημος προϋπολογισμός του ΝΑΤΟ είναι 3,5 δισεκατομμύρια δολάρια, αυτό δεν αντιπροσωπεύει το μερίδιο του βάρους αν το ΝΑΤΟ πάει σε πόλεμο. Τα μέλη με τους μεγαλύτερους στρατούς και τις μεγαλύτερες δαπάνες για την άμυνα αναμένεται να δαπανήσουν τους περισσότερους πόρους σε μια σύγκρουση.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης συστηματικά παραποιούν την ανισορροπία των δαπανών του ΝΑΤΟ συγκρίνοντας τις αμοιβές του ΝΑΤΟ ως ποσοστό του ΑΕΠ. Αυτό είναι ανοησία. Το απόλυτο ύψος των αμυντικών δαπανών είναι αυτό που έχει σημασία, όχι η αναλογία προς το ΑΕΠ. Όταν εξετάζεται με πραγματικούς όρους, δεν υπάρχει κανένα επιχείρημα – Οι ΗΠΑ είναι ουσιαστικά η στρατιωτική αγελάδα μετρητών για ολόκληρο τον δυτικό κόσμο. Χωρίς τις ΗΠΑ δεν υπάρχει ΝΑΤΟ.
Όταν πρόκειται για την Ουκρανία, τα νερά είναι πιο θολά, αλλά τα συμπεράσματα είναι τα ίδια: οι ΗΠΑ αναμένεται να σηκώσουν το μεγαλύτερο βάρος. Η αμερικανική βοήθεια προς την Ουκρανία μέχρι στιγμής κυμαίνεται από 120 έως 180 δισεκατομμύρια δολάρια, ανάλογα με την πηγή. Ο Ζελένσκι ισχυρίζεται ότι 100 δισεκατομμύρια δολάρια από αυτά τα χρήματα «δεν έφτασαν ποτέ στην Ουκρανία». Δεν υπάρχει καμία επαλήθευση ούτε γι’ αυτό, ούτε για τον έναν ούτε για τον άλλο τρόπο. Προς το παρόν ας υποθέσουμε ότι ο Ζελένσκι είναι παραπληροφορημένος.
Ένα γράφημα των συνολικών δαπανών μεταξύ των ΗΠΑ και άλλων δυτικών κρατών δείχνει την ΕΕ με ένα μεγάλο ποσό βοήθειας, αλλά αν ρίξετε μια πιο προσεκτική ματιά στις στρατιωτικές δεσμεύσεις είναι σαφές ότι η ΕΕ έχει δαπανήσει ένα ελάχιστο ποσό για την πραγματική άμυνα της Ουκρανίας. Οι ΗΠΑ είναι ο κύριος πάροχος όπλων, πυρομαχικών και άλλου εξοπλισμού που χρησιμοποιείται για την πραγματική διεξαγωγή του πολέμου. Χωρίς τις ΗΠΑ, η άμυνα της Ουκρανίας θα υποστεί ταχεία κατάρρευση.
Για να είμαστε σαφείς, η Ουκρανία δεν δικαιούται αμερικανικά φορολογικά δολάρια ή αμερικανική στρατιωτική βοήθεια. Η Ευρώπη επιμένει ότι ο πόλεμος πρέπει να συνεχιστεί ακόμη και χωρίς τη βοήθεια των ΗΠΑ, αλλά η ικανότητά της να χρηματοδοτεί και να πολεμά τον πόλεμο είναι περιορισμένη. Θα προκαλούσαν τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο στη διαδικασία και θα έχαναν. Η πεποίθηση ότι περισσότερα χρήματα ή περισσότεροι εξοπλισμοί θα αποτρέψουν την απώλεια της Ουκρανίας ή την παραχώρηση εδαφών στη Ρωσία είναι παράλογη. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ουκρανίας είναι το ανθρώπινο δυναμικό, όχι τα χρήματα, και κανένα ποσό χρημάτων δεν πρόκειται να τριπλασιάσει τις ουκρανικές δυνάμεις στο ανατολικό μέτωπο.
Μια ειρηνευτική συμφωνία θα έπρεπε να είχε διαπραγματευτεί εδώ και πολύ καιρό.
Προς το παρόν φαίνεται ότι οι ευρωπαϊκές ελίτ προσπαθούν μανιωδώς να συσπειρώσουν την υποστήριξη της κοινής γνώμης γύρω από την παράταση της σύγκρουσης και τη δημιουργία ενός συγκεντρωτικού στρατού της ΕΕ. Αυτό θα τους πάρει χρόνια και δεν θα πλησιάσει ποτέ τα ίδια επίπεδα χρηματοδότησης που παρείχαν οι ΗΠΑ. Για να μην αναφέρουμε ότι οι νεότεροι γεννημένοι Ευρωπαίοι δεν ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν στον πόλεμο.
Ο δυτικός διχασμός για την Ουκρανία είναι ένα βαθύτατο γεγονός στην ιστορία. Κάποιοι θα πουν ότι ήταν η στιγμή που οι ΗΠΑ «εγκατέλειψαν τους συμμάχους τους» και άφησαν τη Ρωσία να κερδίσει. Όσοι έχουν λογική θα πουν ότι αυτή ήταν η στιγμή που οι ΗΠΑ σταμάτησαν να συμβάλλουν στο πρόβλημα και προσέφεραν μια λύση, ενώ η Ευρώπη αρνήθηκε ανόητα να ακούσει.
Πηγή: zerohedge.com
