κυβερνητικό success story με… μακέτες: η «πράσινη αρπαχτή» με φόντο τις Βρυξέλλες
Σε μια χώρα που κυβερνάται πλέον από παρουσιάσεις PowerPoint και τρισδιάστατα σχέδια, μια καλά οργανωμένη μηχανή κατασπατάλησης δημοσίου και ευρωπαϊκού χρήματος έχει στηθεί με φόντο τις «πράσινες» επενδύσεις. Με πρόσχημα την ενεργειακή αυτάρκεια και τη γεωπολιτική αναβάθμιση, οι κρατικοί μηχανισμοί μετατρέπουν ανύπαρκτα έργα σε ευκαιρίες για να γεμίσουν τα ταμεία των λίγων και γνωστών.
Το μοντέλο λειτουργεί όπως κάθε καλοστημένο σύστημα εξαπάτησης:
Ανακοινώνεται ένα «μεγάλο» έργο — συνήθως διασύνδεσης ή υποδομής — που δήθεν θα αλλάξει το ενεργειακό μέλλον της Ευρώπης.
Ακολουθούν πανηγυρικές ανακοινώσεις, γεμάτες τεχνολογική φανφάρα και εθνικό στόμφο, συνοδεία εντυπωσιακών οπτικοακουστικών παρουσιάσεων.
Ζητούνται κονδύλια εκατοντάδων εκατομμυρίων, τόσο από το ελληνικό δημόσιο όσο και από ευρωπαϊκά ταμεία, με το επιχείρημα της «πράσινης μετάβασης».
Όταν τελειώσει το πανηγύρι και η δημοσιότητα ξεθωριάσει, το έργο «παγώνει» λόγω δήθεν τεχνικών ή γεωπολιτικών εμποδίων.
Τα χρήματα όμως έχουν ήδη εξατμιστεί, διοχετευμένα σε τραπεζικά δίκτυα, μελετητικά γραφεία και «κατάλληλους» συνεργάτες.
Αυτός ο κύκλος επαναλαμβάνεται διαρκώς, με διαφορετικά ονόματα έργων αλλά την ίδια μέθοδο: τσεπώνεται το χρήμα μέσω μελετών και συμβουλευτικών αμοιβών, χωρίς να μπει ποτέ ούτε ένα τούβλο.
Το πιο εξοργιστικό είναι ότι αυτό το σχήμα έχει εξαγνιστεί ως δήθεν «ευρωπαϊκή στρατηγική» και βαφτίζεται ως «οραματικό», την ώρα που στην πράξη πρόκειται για σύγχρονη εκδοχή του κρατικοδίαιτου πλιάτσικου.
Αν αύριο κάποιος ανακοινώσει «ηλεκτρική διασύνδεση με τη Σελήνη», το μόνο βέβαιο είναι ότι θα βρεθούν κονδύλια για τη μελέτη. Όχι γιατί το έργο έχει νόημα, αλλά γιατί υπάρχει εμπειρία στο να μην υλοποιείται τίποτα, με πακτωλούς χρημάτων να εξαφανίζονται προτού καν κοπεί το πρώτο σύρμα.
Αυτή είναι η πραγματική «πράσινη ανάπτυξη» στην Ελλάδα: ένας κύκλος προσοδοθηρίας με ευρωπαϊκές σφραγίδες, τραπεζικές διευκολύνσεις και απόλυτη ασυλία. Η μακέτα δεν είναι μέσο παρουσίασης – είναι το ίδιο το προϊόν. Και η κυβέρνηση; Ο μάνατζερ μιας φούσκας, που διαχειρίζεται εκατομμύρια με μοναδικό σκοπό να τα εξαϋλώσει χωρίς ίχνη.
Πηγή: VoiceNews.gr
